Walter Benjamin, Twórca jako wytwórca, Wyd. Poznańskie, Poznań 1975: „Twórca jako wytwórca”, przeł. Janusz Sikorski, s. 46-65; „Dzieło sztuki w dobie reprodukcji technicznej”, przeł. Janusz Sikorski, s. 66-105.

Maurice Merleau-Ponty, Oko i umysł. Szkice o malarstwie, słowo/ obraz terytoria, Gdańsk 1996: „Oko i umysł”, przeł. Stanisław Cichowicz, s. 15-68; „Wątpienie Cezanne’a”, przeł. Maryna Ochab, s. 69-98.

Gilles Deleuze, Logika wrażenia, przeł. Anna Zofia Tercz, Wydawnictwo Eperons-Ostrogi, Kraków 2018: „1. Okrąg, tor”, s. 11-20; „2. Uwagi o relacjach dawnego malarstwa z figuracją”, s. 21-26; „3. Atletyzm”, s. 27-36; „4. Ciało, mięso i duch. Stawanie się zwierzęciem”, s. 37-46; „6. Malarstwo i wrażenie”, s. 57-72; „7. Histeria”, s. 73-90; „8. Malować siły”, s. 91-102.

Lambert Wiesing, Widzialność obrazu. Historia i perspektywy estetyki formalnej, przeł. Krystyna Krzemieniowa, Oficyna Naukowa, Warszawa 2008: „Logika relacji obrazu”, s. 127-155; „Estetyka formalna i transcendentalna”, s. 158-191; „IV. Od sposobów widzenia do widzialności: Konrad Fiedler (1841-1895”, s. 198-266).

2.Erwin Panofsky, Studia z historii sztuki, PIW, Warszawa 1971: „Ikonografia i ikonologia, cz. I”, s. 11-21:
– Jakie są warstwy analizy znaczeń dzieła sztuki?
– Opis preikonograficzny, analiza ikonograficzna, interpretacja ikonologiczna.
– Przedstaw problem z analizą obrazu Francesco Maffei „Judyta”.

3. Erwin Panofsky, Studia z historii sztuki, PIW, Warszawa 1971: „Ikonografia i ikonologia, cz. II”, s. 21-32:
– Rozdzielenie klasycznych motywów i tematów w sztuce średniowiecza.
– Powrót połączenia klasycznych motywów i tematów w sztuce renesansu.

4. Erwin Panofsky, Studia z historii sztuki, PIW, Warszawa 1971: „Galileusz jako krytyk artystyczny. Postawa estetyczna i myśl naukowa”, s. 293-306:
– Krytyka poezji i malarstwa manierystycznego przez Galileusza.
– Podstawy refleksji naukowej i artystycznej Galileusza.
– Różnice w założeniach estetycznych i naukowych Galileusza i Kepplera. 

5. Walter Benjamin, Twórca jako wytwórca, Wyd. Poznańskie, Poznań 1975: „Twórca jako wytwórca”, przeł. Janusz Sikorski, s. 46-65:
– Jak rozumieć współcześnie rolę twórcy?
– Jak podchodzić do twórczości? od strony indywidualnego zaangażowania czy ostatecznego efektu?
–  Jaka jest funkcja literatury, dramatu, fotografii?

6. Walter Benjamin, Twórca jako wytwórca, Wyd. Poznańskie, Poznań 1975: „Dzieło sztuki w dobie reprodukcji technicznej”, s. 66-105:
– reprodukcja techniczna a sfera autentyczności,
– aura dzieła sztuki,
– popularyzatorska rola reprodukcji technicznej,
– zmiana funkcji, roli osób zaangażowanych w tworzenie dzieła wraz z pojawieniem się technicznych środków produkcji artystycznej,
– różnica pomiędzy malarzem a operatorem.
– Czy można jeszcze się zadumać “kontemplacyjnie” nad dziełami?
– Różnica pomiędzy estetyzacją polityki a upolitycznieniem sztuki.

7. Maurice Merleau-Ponty, Oko i umysł. Szkice o malarstwie, słowo/ obraz terytoria, Gdańsk 1996: „Oko i umysł”, przeł. Stanisław Cichowicz, s. 15-68:
– myślenie „operacyjne” w nauce i do czego ono prowadzi,
– konieczność powrotu do „Jest”, Bytu i współbycia,
– widzenie jako czynność cielesna, a nie umysłowa,
– malowidło jako analogon ciała,
– celebracja zagadki widzialności przez malarstwo,
– lustro i malowidło,
– głębia a zidealizowana przestrzeń Renesansu,
– fotograf a malarz.

8. Maurice Merleau-Ponty, Oko i umysł. Szkice o malarstwie, słowo/ obraz terytoria, Gdańsk 1996: „Wątpienie Cezanne’a”, przeł. Maryna Ochab, s. 70-97:
– prawda impresji,
– powrót do koloru,
– Cezanne a impresjoniści,
– żywa perspektywa,
– percepcja pierwotna,
– koncepcja i wykonanie obrazu malarskiego,
– badanie świata przez Leonardo.

9. Gilles Deleuze, Logika wrażenia, przeł. Anna Zofia Tercz, Wydawnictwo Eperons-Ostrogi, Kraków 2018: „1. Okrąg, tor”, s. 11-20; „2. Uwagi o relacjach dawnego malarstwa z figuracją”, s. 21-26; „3. Atletyzm”, s. 27-36; „4. Ciało, mięso i duch. Stawanie się zwierzęciem”, s. 37-46:
– Figura,
– figuralność a figuratywność.
– Jakie 3 fundamentalne elementy wyróżnia Bacon w swoim malarstwie?
– sposoby na uniknięcie figuratywności,
– związki dawnego malarstwa z figuracją,
– figuracja a uczucia religijne,
– niebezpieczeństwo tkwiące w fotografii,
– rola konturu,
– ciało jako oczekiwanie na spazm,
– twarz a głowa.

10. Gilles Deleuze, Logika wrażenia, przeł. Anna Zofia Tercz, Wydawnictwo Eperons-Ostrogi, Kraków 2018: „6. Malarstwo i wrażenie”, s. 57-72; „7. Histeria”, s. 73-90; „8. Malować siły”, s. 91-102:
– Co łączy Bacona z Cezanne’m?
– Seryjność malarska u Bacona i syntetyczny charakter wrażenia (4 hipotezy wyjaśniające).
– Praktyczna figuracja a zerwanie z figuratywnością.
– Rytm i logika wrażenia.
– Ciało bez organów.
– Histeryk, histeryzowanie, histeria Bacona, histeria malarstwa,
– Schizofrenia muzyki a histeria malarstwa.
– Jakie siły czyni widzialnymi Bacon?
– Czas malowany przez Bacona.
– Przemoc przedstawienia a przemoc wrażenia.
– Jak można zrozumieć stwierdzenie, że Bacon jest mózgowym pesymistą, ale nerwowym optymistą?

11. Lambert Wiesing, Widzialność obrazu. Historia i perspektywy estetyki formalnej, przeł. Krystyna Krzemieniowa, Oficyna Naukowa, Warszawa 2008: „III. Logika sposobów widzenia: Heinrich Wolffin (1864-1945)”, s. 127-196:
– relacyjne własności obrazu,
– malarskość/linearyzm,
– płaszczyzna/głębia,
– forma zamknięta/forma otwarta,
– wielość/jedność,
– jasność/niejasność,
– logika relacji formalnych a obraz cyfrowy,
– kolor a relacyjność,
– relacja pomiędzy estetyką formalną a transcendentalną,
– przedstawienie a sposoby widzenia,
– formy oglądu (indywidualne, dynamiczne i historyczne), formy myślenia i stany podmiotu.

12. Lambert Wiesing, Widzialność obrazu. Historia i perspektywy estetyki formalnej, przeł. Krystyna Krzemieniowa, Oficyna Naukowa, Warszawa 2008: „IV. Od sposobu widzenia do widzialności: Konrad Fiedler (1841-1895)”, s. 197-266:
– trzy paradygmaty estetyki formalnej,
– przedstawianie sposobów widzenia,
– sposoby widzenia a piękno, poznanie i ornament,
– dwie formy widzialności: czysta i zależna,
– idea asemantycznego obrazu,
– czysta widzialność w sztuce awangardowej, filmie niemym, wideoklipie i obrazie cyfrowym,
– sposoby widzenia a medium obrazowania,
– idea postsymbolicznej komunikacji,
– „prawda” przedmiotowa, „prawda” przedstawienia w obrazie i prawda artystyczna.

13. Lambert Wiesing, Widzialność obrazu. Historia i perspektywy estetyki formalnej, przeł. Krystyna Krzemieniowa, Oficyna Naukowa, Warszawa 2008: „V. Redukcja fenomenologiczna i obrazowa abstrakcja: Maurice Merleau-Ponty (1908-1961)”, s. 287-326:
– redukcja fenomenologiczna i epoché,
– podwójna widzialność obrazu,
– powierzchnia obrazu jako fenomen a semantyczne znaczenie obrazu,
– widzialność i ciało,
– odrzeczywistnianie obrazu,
– obraz abstrakcyjny jako sieć relacji lub jako część całościowego obrazu przedmiotowego,

14. Estetyka formalna a formalizm artystyczny. Fenomenologia a praktyka artystyczna.

15. Dyskusja:

Na czym polega specyfika medium malarstwa?
Czym różni się praca i dzieło fotografa/fotografki i malarza/malarki?
Jak interpretować obrazy malarskie? Czy można stosować jedną metodę do wszystkich obrazów?
Czym jest obraz malarski?